Een Liefdesbrief aan Berlijn4 min read

Lieve Berlijn,

Het is bijna een jaar geleden dat we afscheid namen. Er is zoveel dat ik niet leuk aan je vind, maar tegelijkertijd mis ik je intens.

Je bent een grijze stad en in de winter word je altijd extreem onvriendelijk. Het is te koud om te fietsen, dus iedereen wordt haast gedwongen om ondergronds te leven. Ik begin me af te vragen waarom mensen ervoor kiezen om hier te wonen en waarom iedereen alleen op zichzelf lijkt te zijn gericht. De onvriendelijkheid van veel inwoners is nog erger in de winter, en het is moeilijk om jezelf niet te laten beïnvloeden door de de negativiteit.

Tegelijkertijd hou ik van je somberheid. Er is schoonheid in je grijze gebouwen. Hoewel je maandenlang amper de zon ziet, is het een esthetiek die weerspiegeld wordt in je koude gebouwen uit het Sovjet-tijdperk. Hoewel er altijd een tekort aan woningen is, ben je een stad die zoveel ruimte beslaat. Ik herinner me een wandeling met een vriendin. Het viel me toen op dat er zoveel speeltuinen in de omgeving waren. Ze vertelde me dat ze waren gebouwd op de locaties die tijdens de oorlog waren verwoest.

Er is hier zoveel gebeurd

Dat laat aan mij onze geschiedenis zien; de Holocaust is op elke hoek aanwezig. Je kunt op geen enkele straat in Berlijn lopen zonder je te realiseren hoeveel er hier is gebeurd. Mijn oma heeft me ooit verteld dat ze als toerist de grens overstak van het westen naar het oosten en mijn moeder herinnert zich dat ze intens bang was voor de bewakers met geweren. Deze geschiedenis betekent weinig voor mij persoonlijk, maar het is duidelijk hoe het de stad en haar bewoners heeft gevormd. Toen ik verhuisde ik naar het oosten van de stad ontdekte ik een ​​wereld die ik alleen kende van foto’s. Ik was verbaasd over de flats van Lichtenberg en de grootsheid van de Karl-Marx-Allee. De kleuren van de metrostations in Oost-Berlijn zijn zo karakteristiek en de architectuur van de Alexanderplatz verbaast me elke keer opnieuw.

Mijn oma heeft me ooit verteld dat ze als toerist de grens overstak van het westen naar het oosten en mijn moeder herinnert zich dat ze intens bang was voor de bewakers met geweren.

Spaces to Think

Berlijn, ik hou van je omdat je intens politiek bent. Je bent een nationaal machtscentrum, maar zelfs op kleinere schaal ben je intens democratisch. Ik ben nog nooit op een plek geweest waar zoveel activisme is, ook in kleine, alledaagse ontmoetingen. Het was zo mooi om in een stad te zijn waar mensen geven om wat er om hen heen gebeurt, en de motivatie hebben om iets te veranderen. Je biedt ons ruimte om na te denken. Je hebt mensen verzameld die samenkomen en openlijk denken over grotere en kleinere zaken die relevant zijn voor de samenleving. Er zijn lezingen, er zijn fora en er is debat. Je mensen geven om wat er om hen heen gebeurt, en ze zijn niet bang om hun mening hardop uit te spreken.

Berlijn, ik hou van je omdat je me doet twijfelen aan hoe ‘het’ leven eruit zou moeten zien. Je laat alternatieve paden zien, je laat zien wat het betekent om de norm niet te volgen.

Je bent een geweldig centrum in de wereld. Zoveel mensen komen hier terecht of kiezen er voor om een ​​belangrijk deel van hun leven hier door te brengen. Berlijn is een ontmoetingsplaats en het is een plek waar je je begint af te vragen wat het betekent om je te vestigen, te leven in een stad die constant verandert en gevormd wordt door iedereen die erin leeft. Berlijn, ik hou van je omdat je me doet twijfelen aan hoe ‘het’ leven eruit zou moeten zien. Je hebt mensen die hier samenkomen omdat je hun een alternatief voorstelt van welke wegen het leven kan nemen, van wat het betekent om de norm niet te volgen.

Kunst, Chaos and Eten

En bovenal is er kunst. Mensen zijn vrij om zich uit te drukken in je straten en in zoveel culturele vormen die je ze geeft, of dit nu theaters, tentoonstellingsruimtes of de muren van flatgebouwen zijn.

Ik mis jouw chaos en mis ik jouw eten en ik hou van je mengelmoes van hipsters met hun gecultiveerde “nonchalante” stijl. De groepen Arabische jongens die zich verzamelen voor de shisha-bars in Neukölln zijn net zo goed deel van de stad. Ik mis mijn wandelroute naar werk via Görlitzer Park, waar drugsdealers rondhangen en ouders met peuters naar de pony’s in de kinderboerderij lopen.

Het “Wegbier” Concept

Je bent een ode aan drinken en drugs. Tegelijkertijd respecteer je evengoed diegenen die niets met een van beide te maken willen hebben. Het concept van “Wegbier”, het biertje waarvan je van geniet op weg naar waar dan ook, was iets waar ik nog nooit van gehoord had, en iets dat ik alle andere steden toewens. Als je in Berlijn woont, leer je de 70 cent Sterni-bier te waarderen die je van een Späti hebt gekocht.

Je dolzinnige nachten worden mogelijk gemaakt door min of meer illegale drugs, maar mensen letten op en zorgen voor elkaar. Ik mis je nachten, die niet zozeer ‘nachten’ zijn maar ook hele weekenden kunnen beslaan. Ik mis het urenlang in de rijen staan bij clubs waar je geen enkele garantie hebt om binnen te komen. Het gevoel om uren later thuis te komen is nog beter. Dan loop je onopvallend tussen de mensen die gewoon met hun dagelijkse leven bezig zijn.

Iedereen klaagt over de BVG

Ervaringen in het openbaar vervoer, reizen met of zonder kaartje, zijn een essentieel deel van mijn idee van jou. Iedereen klaagt over de BVG. Maar het geluid van de waarschuwingstonen wanneer de S-Bahn deuren sluiten, is ook iets dat iedereen in Berlijn zal herkennen. Mensen kijken in de U-Bahn is onvoorspelbaar. In de winter, wanneer iedereen blanco voor zich uit staart en niemand praat, is het deprimerend. In de zomer is het benauwd en druk en kun je niet wachten om uit te stappen. Hoe dan ook, het is duidelijk hoeveel mensen hier wonen en hoe verschillend iedereen is.

In de zomer ruikt de warme lucht die uit de U-Bahn rijst naar Berlijn. Mijn herinneringen aan nachtelijke barbecues op Tempelhofer Feld, bier drinken en Döner eten met vrienden, doen me beseffen hoe speciaal je bent en wat voor geweldige mensen je trekt.

Je zomer is onvergelijkbaar mooi. Na 1 mei, één groot feest, begint de stad op te warmen en herinneren mensen zich wat ze altijd al leuk vonden aan Berlijn. Nachten worden langer en we blijven langer buiten. We vieren de schoonheid van de stad die met de dag groener wordt. In de zomer ruikt de warme lucht die uit de U-Bahn rijst duidelijk naar Berlijn. Mijn herinneringen aan nachtelijke barbecues op Tempelhofer Feld, bier drinken en Döner eten met vrienden, doen me beseffen hoe speciaal je bent en wat voor geweldige mensen je trekt.

Ik mis je en kan niet wachten om je weer te zien.

Het Liefdesbrief Project

Het Globonaut Liefdesbrief Project is opgezet door een internationaal team van reizigers die de fascinerende relatie tussen steden en mensen onderzoekt. We verkennen hoe mensen een stad tot leven laten komen, maar ook hoe de stad deel uitmaakt van onze persoonlijke identiteit. Het project is bovenal een viering van sterke lokale banden in een globaliserende wereld. Zo veronderstellen we dat lokaal en globaal niet altijd tegenovergestelde termen zijn.