Vandaag ga ik je het verhaal vertellen over hoe mijn beste vriendin en ik (per ongeluk) het merkwaardige Festa del Redentore in Venetië hebben meegemaakt. Precies twee jaar geleden liepen we op een warme dag in juli door de drukke straatjes van Venetië. Tegen beter weten in hadden we deze iconische Italiaanse stad als onze zomerbestemming verkozen. We hadden helemaal niets voorbereid, de last-minute kaartjes waren super goedkoop en welke Europese stad zou ooit de sprookjesachtige schoonheid van Venetië kunnen verslaan?
Toen we eindelijk arriveerden in het centrum was het snikheet, en we hadden moeite om de belachelijke toeristenmassa’s te ontwijken. Op een gegeven moment zijn we maar even ontsnapt naar een klein parkje, genaamd Giardino della Marinaressa. We besloten even in het gras te gaan zitten om bij te komen van de gekte.
We waren blijkbaar zo uitgeput dat we allebei een (onbedoeld) dutje in het gras deden. Plotseling werden we wakker gemaakt door de stem van een vreemde. Het was de beheerder van het park en hij vertelde ons dat hij op het punt stond om de poorten te sluiten. Een beetje beschaamd verzamelden we snel onze spullen en liepen we terug in de richting van Piazza San Marco.
Wat is er in Godsnaam aan de Hand?
Toen we de pasteltinten van de zonsondergang in de lucht zagen dansen voelden we ons een klein beetje opgelucht. De temperatuur was voelbaar aan het dalen en de straten liepen langzaamaan leeg. Terwijl we weer rondliepen, deze keer op zoek naar een goede (en vooral betaalbare) pizzeria, merkten we dat er een nogal vreemde sfeer in de stad hing.
De locals waren hun boten met vlaggetjes en kleurrijke lampionnen aan het versieren. Iedereen leek opgewonden, helemaal voorbereid om iets te gaan vieren. We hadden alleen geen idee wat.
In plaats van de menigtes met heuptasjes zagen we de lokale bevolking tientallen tafels opzetten en hun boten versieren met vlaggetjes en kleurrijke lampionnen. Iedereen leek opgewonden, helemaal voorbereid om iets te gaan vieren. We hadden geen idee wat er ging gebeuren. Ik haalde mijn telefoon tevoorschijn en probeerde verbinding te maken, maar het mocht niet baten. We haalden uiteindelijk twee pizza’s en aten ze op een bankje in afwachting van de broeierige nacht.
Showtime
De lucht werd steeds donkerder en er verzamelden zich steeds meer mensen aan de waterkant, bij de Bacino San Marco. We sloten ons aan bij een mensenmassa in de buurt van het Punta della Dogana kunstmuseum en vroegen aan een koppel van middelbare leeftijd of ze wisten wat er aan de hand was. Ze wachtten op het vuurwerk, zeiden ze. Het was het weekend van het Festa en het zou helemaal geweldig worden. Nou, dat vertelde ons genoeg. We vonden een plaatsje aan de kade en wachtten geduldig tot de show begon.
Toen het eindelijk zover was, begrepen we meteen waarom er zo veel opwinding in de stad was ontstaan. De lagune was gevuld met honderden versierde boten, drijvend op het donkerblauwe water. Toen kondigde de lucht met een luide knal een betoverend spektakel aan, dat overigens bijna een heel uur bleek te duren (!).
Wat is het verhaal achter de Festa del Redentore in Venetië?
Het Festa waar iedereen het over had bleek het befaamde Festa del Redentore (Verlossersfeest) te zijn. Het is een van de belangrijkste tradities in de Veneto regio. De allereerste festiviteiten werden in de 16e eeuw georganiseerd om het einde van een gruwelijke pestepidemie te vieren. Die was in 1575 was begonnen en pas in 1577 konden de Venetianen een zucht van opluchting slaken.
De builenpest, die toen beter bekend stond als de Zwarte Dood, eindigde de levens van ongeveer 46.000 Venetianen. Dat betekende dat ongeveer 25 tot 30% van de bevolking binnen twee jaar was overleden.
De builenpest, die toen beter bekend stond als de Zwarte Dood, eindigde de levens van ongeveer 46.000 Venetianen. Dat betekende dat ongeveer 25 tot 30% van de bevolking binnen twee jaar was overleden. Vrijwel iedereen die in Venetië woonde had ten minste één vriend of familielid verloren.
Lazzaretto Vecchio: Venetië in Quarantaine
Tijdens de uitbraak besloten de Venetianen om het eiland Lazzaretto Vecchio in quarantaine te plaatsen. Het eiland ligt in de Venetiaanse lagune en het bezat een speciaal ziekenhuis voor slachtoffers van de pest. De meeste besmette stedelingen werden daar naartoe gestuurd, zodat ze ziekte niet verder konden verspreiden. Op een gegeven moment bereikte het dagelijkse dodental ongeveer 500 mensen. De monatti, de lijkendragers, moesten zo hard werken dat ze niet langer alle graven konden bijhouden. Mannen, vrouwen en kinderen uit alle lagen van de samenleving, rijk en arm, werden uiteindelijk samen begraven in massagraven.
De Traditie in de 21ste Eeuw
Je kunt je waarschijnlijk voorstellen hoe blij de Venetianen waren toen ze zagen hoe de plaag de stad langzaamaan verliet. Het Festa del Redentore werd een traditie van dankzegging aan God (voor het beëindigen van de pest) en de Venetianen besloten om een toegewijde kerk op het eiland van Guidecca te bouwen. De kerk draagt nog steeds dezelfde naam als het festival: Il Redentore.
De Venetianen zijn nooit gestopt met het vieren van het einde van de uitbraak. Elk jaar is er een heilige mis, gevolgd door bootparades en traditionele Venetiaanse avondmalen in de openlucht. Dan, als kers op de taart, verzamelt iedereen bij het water om een van de meest uitgebreide vuurwerkshows in Europa te zien te zien (rond 10 uur op zaterdagavond). Zondag is de laatste dag van het festival, gereserveerd voor wat rustigere religieuze vieringen.
Ik heb gehoord dat veel jongvolwassenen blijven feesten nadat het vuurwerk voorbij is. Sommigen van hen verzamelen zich op de stranden van Lido en blijven op tot de zon met een zwakke gloed de dageraad aankondigt. We besloten dat het waarschijnlijk een beter idee was om de bus te nemen en ‘vroeg’ naar bed te gaan. We hadden nog twee dagen te gaan in Venetië en we waren nu al uitgeput.
Ik betwijfel dat we ooit de dag zullen zien waarop we spijt krijgen van ons bezoek aan Venetië in die krankzinnige zomermaand. Was het een ontspannen vakantie waar ik helemaal tot rust kwam? Niet bepaald, maar wie kan het schelen? Het meemaken van het Festa de Redentore van 2016 is nog steeds een van mijn favoriete reisherinneringen, en ik zal die eerste dag in Venetië never nooit vergeten.
Hoi! Mijn naam is Roselinde en ik ben de oprichter van Globonaut. Ik ben een cultureel analist, digitale verhalenverteller en een fotograaf met een passie om de wereld te verkennen. Mijn droom is om van Globonaut een inspirerende plek op internet te maken voor iedereen die zijn of haar gedachten over het leven op planeet Aarde met anderen wil delen.
